zaterdag 6 juli 2019 / NRC / Het Blad /

Achtergrond / Kenny B.

De focus op je eigen geluk heeft iets egocentrisch

Wat ziet u als u in de spiegel kijkt?

„Niets meer dan mijn eigen gezicht. Er is geen waardeoordeel; ik vind mezelf niet mooi, niet lelijk. Ik zie niks in mijn gezicht wat een ander mens niet ook heeft.”

 

Wat is uw meest typerende eigenschap?

„Mijn gevoel voor rechtvaardigheid. Ik ben opgevoed met de gedachte: wij mensen zijn niet hetzelfde, maar wel gelijkwaardig. Er is geen optreden waarin ik niet het belang van gelijkheid benadruk. Ik benoem het altijd; dat we elkaar ongeacht huidskleur, religie of seksuele voorkeur moeten accepteren.”

 

Wat is uw grootste angst?

„Ik heb geen angsten. Als er iets met mijn kinderen zou gebeuren dan zou dat verschrikkelijk zijn, maar ik heb er geen angst voor. Ik accepteer dat er erge dingen kunnen gebeuren in het leven. Waarom zou jou niet overkomen wat ook een ander overkomt? Verdriet ken ik wel, maar dat is een andere emotie. Dan gaat het om iets wat gebeurd is, niet om iets wat zou kúnnen gebeuren.”

 

Lijkt u op uw vader?

„Mijn vader was een zachtaardige man. Hij stond altijd klaar om mensen te helpen. Ik heb dat ook.”

 

Lijkt u op uw moeder?

„Zij dacht veel na over zaken als religie en medemenselijkheid. Zij leerde mij: de wereld draait niet alleen om jou, maar om ons, als mens. Toen ik succes kreeg als muzikant, hoorde ik om me heen: profiteer ervan, pak wat je pakken kan. Er kwamen aanbiedingen voor reclames voor drank, een casino. Maar ik ben een rolmodel voor de jeugd, moet ik hen laten zien dat het daar om draait?”

 

Wat is uw grootste prestatie?

„Dat ik me in Suriname in de burgeroorlog heb aangesloten bij het verzet. Mijn moeder was een strijdbare vrouw, zij vond: als er met je gevochten wordt, moet je terugvechten. Als woordvoerder van de Marrons, een minderheidsgroepering in Suriname, heb ik begin jaren negentig succesvolle vredesonderhandelingen gevoerd met Bouterse. Daar ben ik meer trots op dan op mijn platina platen.”

 

Wat was een keerpunt in uw leven?

„Dat Kees de Koning, de baas van Top Notch, mij vroeg bij zijn platenlabel te komen. Ik maakte altijd al muziek, maar dit gaf me nieuwe mogelijkheden. Hij heeft me geholpen en dat heeft een mens soms nodig; iemand die in je gelooft. Ik heb een jaar in een vluchtelingenkamp gewoond toen ik naar Nederland kwam. Ik weet hoe waardevol het is als mensen iets voor je willen betekenen.”

 

Wanneer was u het allergelukkigst?

„Nooit. Ik heb wel veel blije momenten hoor. Ik koester de schoonheid van een mooi feest, of samenzijn met mijn kinderen. Maar het heeft iets egocentrisch; die focus op je eigen geluk. Er is zoveel onrecht, ik kijk liever naar het grotere geheel.”