zaterdag 24 juni 2017 / Jonge vrouwen tijdens de Jordaankermis door Dolf Toussaint

Achtergrond / Dolf Toussaint (1924-2017)

'De mens is heilig'

Misschien is een van de meest kenmerkende anekdotes over de Amsterdamse fotograaf Dolf Toussaint wel deze: toen VVD-politicus Hans Wiegel in 1981 in huilen uitbarstte in een verkiezingsdebat nadat hem een vraag werd gesteld over zijn verse weduwnaarschap, besloot Toussaint dit moment niet te fotograferen, maar een arm om Wiegels schouder te leggen. ,,Niet het vak, maar de mens is heilig,” zei hij later in een interview in Trouw, ,,de kwetsbaarheid van het leven staat bij mij boven alles.” Dolf Toussaint (1924-2017) overleed dinsdag 13 juni op 92-jarige leeftijd in een verzorgingshuis in Amsterdam, nadat hij al een aantal jaren aan dementie leed. Hij werd onder andere bekend als parlementair fotograaf en was bevriend met Joop den Uyl. Het feit dat hij zijn hele leven overtuigd sociaal-democraat was en lid van de PvdA, weerhield hem er niet van een amicale relatie met Hans Wiegel te onderhouden. ,,Hij heeft zelfs nog op Wiegels eerste bruiloft gefotografeerd,” aldus dochter Merel Toussaint.

 de kwetsbaarheid van het leven staat bij mij boven alles

Naast zijn parlementaire werk was Toussaint bekend als straatfotograaf. Zo struinde hij in de eerste helft van de jaren 60 dagelijks door de Jordaan, toen nog een echte volksbuurt, met als resultaat het beroemde fotoboek De Jordaan dat in 1965 verscheen. Hij fotografeerde er de marktkooplui, de vrouwen in bloemetjesjurken, de blinde orgelman. Dochter Iris Toussaint vertelt dat hij nooit zonder fototoestel op pad ging, ,,Ook niet als hij naar de dokter of de Albert Heijn ging.” Merel Toussaint herinnert zich: “Als je met hem van zijn huis naar de Dam liep, schoot hij wel drie rolletjes vol.” En overal knoopte hij gesprekjes aan: ,,Hij kwam altijd wel bekenden en vrienden tegen, we schoten nooit op.”

Hij kwam altijd wel bekenden en vrienden tegen, we schoten nooit op

Toussaint bleef tot op hoge leeftijd fotograferen, met een digitale spiegelreflexcamera die hij met één hand kon bedienen, zodat hij de andere vrijhield voor zijn rollator. Over zijn eigen werk was hij kritisch. In zijn laatste maand vroeg hij nog aan zijn dochter Iris: ,,Heb ik eigenlijk wel iets betekend voor de mensen?”

 

Het Amsterdamse Stadsarchief, waar zijn Amsterdamse werk is ondergebracht, organiseert in de zomer van 2018 een overzichtstentoonstelling van zijn werk.