Fotografie / Loek Buter
De poëzie van het platteland
Je hoeft niet ver te reizen om veel te zien. Fotograaf Loek Buter (35) woont met zijn vrouw, (schrijver Renske Jonkman), en twee jonge kinderen, een paar Shetland-pony’s en wat kippen op een oude boerderij, net buiten Heerhugowaard en vindt: ,,je kunt wel naar verre en exotische landen gaan, maar hier om ons heen is al zo veel bijzonders.” Waarmee hij bedoelt: het weer dat je kunt zien aankomen als je ’s ochtends door het raam naar buiten kijkt, de wind die speelt met de bladeren van een boom, de maan en de sterren in een aardedonkere nacht. Maar ook: de Belgische blauwe koeien die zich in het Nederlandse polderlandschap uitstekend thuis lijken te voelen en de hoogbejaarde buurman die al zijn hele leven op zijn eigen erf rondscharrelt, ,,vergroeid met de grond waar hij geboren is en een karakter dat net zo weerbarstig is als de natuur zelf.”
Vergroeid met de grond waar hij geboren is en een karakter dat net zo weerbarstig is als de natuur zelf
Loek Buter zoekt in zijn serie Wakers, Slapers en Dromers naar de schoonheid van het Noord-Hollandse landschap en vindt die in de natuur, de mensen en de dieren. Daarbij vormen de oude, binnenlandse dijken die het landschap doorkruisen (de slapers en de dromers) en de nieuwere dijken aan de zeezijde (de wakers) het raster onder zijn werkveld: ,,Hier tussen de dijken; hier ligt het gebied dat ik verken.”
En dat verkennen, dat doet hij zo: hij zet een stip op de kaart, maximaal een uur rijden van zijn huis, bijvoorbeeld bij Moordenaarsbraak, een natuurgebied tussen Edam en Warder, ,,Omdat ik dat zo’n mooie naam vind.” Het kan maar zo gebeuren dat Buter daar nooit aankomt, omdat onderweg zijn oog getrokken wordt door een aardappelteler die op zijn land aan het werk is. Dan trapt hij op zijn rem, zet de auto aan de kant en kijkt of hier een beeld in zit. Als hij er wél aankomt, kan het maar zo gebeuren dat hij helemaal geen foto maakt: ,,Ik werk analoog. Dat is een traag proces dat tot andere keuzes leidt dan wanneer je maar doorklikt en maar ziet of er iets tussen zit. Deze manier van werken leert me vooral om heel goed te kijken. Zonder haast. Ik neem vooral heel vaak géén foto.”
Ik neem vooral heel vaak géén foto
Boerenzoon Buter woonde een paar jaar in Amsterdam en had die afstand, en zijn opleiding aan de Foto-Academie, nodig om opnieuw de schoonheid van zijn geboortegrond te kunnen zien. ,,Nu ik terug ben zie ik dat de poëzie gewoon voor het oprapen ligt, in het alledaagse leven van de mensen om me heen, in de unieke manier van leven in een landschap onder de zeespiegel, in een streek vol wakers, slapers en dromers.”