Fotografie / Fotoverhaal Ilvy Njiokiktjien
Een moeder moeten missen
Lieve lieve Claar. Het gaat heel goed met ons! Maak je vooral geen zorgen. Lucas is niet over naar de volgende klas, Catho heeft haar sleutelbeen gebroken en Max breekt telkens als hij het woord ‘kanker’ hoort, er wordt (te) veel gegamed, we vliegen elkaar regelmatig in de haren en we eten vaak ongezond. En toch gaat het heel goed met ons.”
Wouter, vader van Lucas (15), Max (13) en Catho (8), verloor vorig jaar zijn vrouw Claar. Fotograaf Ilvy Njiokiktjien portretteerde zijn gezin en dat van drie andere vaders van wie net als Wouter kort daarvoor de partner was overleden. Ze vroeg hen ook een brief te schrijven aan hun gstorven vrouw. „Wat me het meest opviel”, vertelt ze, „is dat deze mannen zichzelf opnieuw uit moesten vinden. Ze moesten tegelijkertijd vader en moeder zijn, hoe doe je dat?”
Njiokiktjien heeft zelf geen kinderen. „Maar wel ouders. Sommige zaken bespreek je als meisje nou eenmaal liever niet met je vader. Alhoewel ik juist wel bij mijn vader aanklopte met mijn liefdesverdriet en onzekerheden.”
Niek, die met zijn puberdochters Tess (16) en Bregje (13) achterbleef toen zijn vrouw Diana twee jaar geleden overleed, schrijft in zijn brief aan Diana hoezeer hij soms worstelt met zijn nieuwe rol. „We zijn een aantal keer met z’n drieën op vakantie geweest, dat was niet altijd even makkelijk. Vooral omdat ik voelde dat ik geen moment rust had [...] Helaas liet ik soms merken dat het me teveel was. [...] Ik word snel boos en baal daar achteraf altijd van.”
„Alle vaders vertelden me hoe lastig ze het vonden alles draaiende te houden”, zegt Njiokiktjien, „het huishouden, het werk, de kinderen naar de voetbal en naar de hockey.”
Wouter: „We doen allemaal ons stinkende best om er het allerbeste van te maken, maar we beseffen keer op keer dat het eeuwig zonde en intens verdrietig is dat we het zonder jou moeten doen.”
Bekijk de volledige fotoserie op https://www.nrc.nl/nieuws/2019/01/30/een-moeder-moeten-missen-a3651358#photo=LTgyNTA