Fotografie / Olivier Middendorp
Even contact maken met je innerlijke kind
‘Natuurlijk”, zegt fotograaf Olivier Middendorp, „je kunt er makkelijk overprikkeld raken. De drukte, het lawaai, het soms hysterische gegil, de felle kleuren.” Maar, zegt hij, zelf heeft hij daar eigenlijk niet zo’n last van. Sterker nog: hij komt er maandelijks een paar keer met zijn zoon van zes en zijn dochter van vier en ervaart er te midden van de joelende en jengelende kinderen soms momenten van weldadige rust.
Middendorp heeft het over Monkey Town, het indoor klim- en klauterparadijs in zijn woonplaats Haarlem. Monkey Town is de grootste keten van binnenspeeltuinen in Nederland, met 44 vestigingen. In een land waar het vaak regent en ouders soms met lede ogen toezien hoe hun kinderen binnen voor de televisie hangen of niet van de iPad zijn te krijgen zijn, blijkt een binnenspeeltuin een ideale oplossing. Kinderen kunnen er veilig en droog ravotten en klimmen. Ouders spelen mee, kletsen bij met een vriendin of werken wat op de laptop. In recent onderzoek van merkadviesbureau Hendrik Beerda staan de binnenspeeltuinen van Monkey Town op de zevende plaats in de lijst met populairste binnenlandse attracties voor kinderen tussen de vier en achttien jaar – onder de Efteling en Walibi, maar boven Naturalis, Diergaarde Blijdorp en binnenspeeltuinconcurrent Ballorig (38 vestigingen).
„Natuurlijk gaan we ook vaak naar buiten, naar het bos, strand, Artis”, zegt Middendorp, „maar dit is dichtbij en makkelijk. Ik speel zelf ook weleens mee: in de ballenbak, samen klimmen of voetballen. Even contact maken met je ‘innerlijke kind’, haha. Of ik ga even rustig wat werken – ik kan me goed afsluiten voor de herrie.”
„Satan woont in een indoorspeeltuin. Ik weet het zeker. Dit is het suikerpaleis van de gevallen engel”
Niets spottends of afkeurends
„Satan woont in een indoorspeeltuin. Ik weet het zeker. Dit is het suikerpaleis van de gevallen engel”, schreef columnist James Worthy vorig jaar in zijn column in Het Parool. „Ja, veel kinderen hier zitten nogal hoog in hun energie”, beaamt Middendorp. „Je bent er even uit en dan neem je wat lekkers. Snoep, poffertjes, patat, limonade – sommige kinderen raken daarvan nog meer in een versnelling. Maar ik stoor me daar niet zo aan.”
Middendorp heeft zich bij zijn serie over Monkey Town vooral geconcentreerd op „grappige taferelen”, waarbij hij met name focust op volwassenen. Een opa die op handen en voeten rondkruipt of zich door een gat naar beneden laat zakken, een moeder op de glijbaan terwijl haar piepjonge kind toekijkt, vaders in de ballenbak. „Ik vind het amusant om te zien hoe volwassenen zich gedragen op zo’n plek. Ze worden zelf ook weer kind. Ik heb geen enkele behoefte iets spottends of afkeurends in mijn foto’s te leggen. Ik probeer de kijker te laten zien wat ik zag. Objectiviteit bestaat niet maar ik streef er wel naar. Ga je de werkelijkheid verdraaien, dingen ensceneren, dan is het einde zoek. Betrouwbaarheid en eerlijkheid – dat zijn de dingen waar je het als fotojournalist van moet hebben. Met een open blik kijken naar de wereld en die vastleggen.”
OVER DE FOTOGRAAF
Wie: Olivier Middendorp (37)
Woont in: Haarlem
Opleiding: Fotoacademie Amsterdam
Werkt voor NRC: sinds 2011
Ook voor: Elsevier, National Geographic, Rijksoverheid e.a.
Stijl: Ik probeer dingen te laten zijn voor wat ze zijn, het beeld niet te ensceneren.
Kleur of zwart-wit: Kleur, de echte wereld is ook in kleur. Zwart-wit wordt al snel te abstract.
Voorbeeld: Fotograaf Joost van den Broek, een enorm goede fotograaf, zowel in portret als reportage/journalistiek. Hij is integer, oprecht en betrokken bij de mensen die hij fotografeert. Helaas is hij gestopt.